Harita teh poe karasa panas ngolentrang di Cikarang waktu syaum, pohara ngagoda kekhusuan bulan puasa, ditambah sawatara masalah anu hadir tanpa diondang, waktu liburan kampus anu cukup panjang nu jadi sabab teu sumanget, ngan saukur nulis jeung nulis nyingraykeun kahanyelu, kusabab pakasaban teh ngurangan ngebulna dapur nu jadi pamajikan.
Kuring indit satengah haté. Teu kaci memang, merenung tapi éta pisan anu keur mepende sora mesin elf jurusan Cikrang-Bekasi dayeuh. Ujug-ujug lamunan teh dipaksa ngandeg, lampu beureum Bulak kapal paburiak geus ngondang baramaén ngadeukeutan mobil. Satengah keheul kuring ngibaskeun leungeun bari rada jamotrot meureun kusial pisan. tuluy nung turun Waria éta indit ngutruk, meureun bari sarua ngulutruk katingali biwirna usik teu soméah. Kitu ogé kuring "Uh, pangedulan pisan da.. ga boga rasa syukur sarua pisan, ngemis ogé deui!" Kecap-kecap éta nyérélék dina haté tanpa bisa ka erém sarua pisan.
Di simpangan saterasna, balik kuring terhalang ku lampu beureum. Haté kuring masih tacan bisa kompromi cacak geus loba doa anu kulantunkan. Nepi ka pamustunganana, aya saurang anu balik mengamen jeung ka ambeu lem Aibon anu nyeureud sarta awakna begang rangkoang, Balik kuring dijieun hareudang.
Kalayan gerakan anu sarua kawas ka waria tadi, kuisyaratkan pikeun henteu neruskeun, tapi manéhna teu paduli. "Ah, kajeun waé...!" ceuk Haté kuring ngabatin. Sabot manéhna ménta kuring pikeun mayar luhur jasana, kuring pura-pura henteu ngadéngé. "Toh, kuring teu ménta". Manéhna indit tanpa ekpresi.
Deui, di persimpangan saterusna.. lampu beureum deui! Ayeuna, ti kejauhan kuring nempo dua anak umurna kira-kira dua welas taun bari ngais saurang orok keur mengemis.
Teuing naha, haté kuring pohara yakin anak dina gendongan éta lain orok maranéhanana atawa adi-adi maranéhanana. Ku teganya jelema ngomersilkeun budak di handapeun umur. Kaca mobil di turunkan lalaunan, hayang ngimeutan kalayan seksama kadua anak tadi. Aya rasa karunya jeung ngarasa kaluman. Ah, naha memang hésé sakali pikeun hirup? Ujug-ujug kadenge sora biola matak ngajenghok tina lamunan, renungan.. sarta kabéh bisikan haté.
Saurang laik-laki begang, make baju basajan keur mengesekan sora biolanya. Teu sadar kuring ngarasa hanjelu masalah kuring kawas ngalayang babarengan alunan biolanya. Sanajan kitu, sepeser duit anu diharepkeunana teu kunjung kaluar tina pesakna.. alatan ti tadi, kuring masih nyoalkeun cara maranéhanana néangan napakah.
kuring nu nampik sarta penumpang séjénna ditémbalanana kalayan gelenyu bari ngomong "Mugia Alloh ngagampangkeun sadayana urusan Ibu sarta bapa". Sorana kadéngé haroshos pisan.. Sabot leungeun kuring ngarogoh duit di kantong manéhna, eh, kaburu lampu héjo anu murub. sakeclak ci panon ujug-ujug lééh merebey.. Kuring hanjakal. "Naha keikhlasan kudu diwatesan ku loba ékol?" Duit éta masih dikeukeupel dina leungeun.Rumasa kuring loba tinimbangan lamun hayang sodaqoh, padahal malahan duit teu sabaraha éta pisan anu baris nyalametkeun urang ti azab naraka.
Lamun mah kuring bisa balik kabaheula, meureun moal loba tinimbanagn lamu hayang mere nanaon teu dibareungan syuudhon... Haté kuring perih, ku egoisnya kuring, ngan mikiran masalah anu anu keur rungrung. Kumaha manéhna? Meureun biwirna geus balelol ti tadi menggesekan biolanya ditambah rasa hanaang tengah poe nus akitu matak halabhabna, tapi biwir éta masih lentur pikeun kéom ningalkuen huntuna nu ompong.
Meureun budakna teh diimah keur nungguan duit anu dikumpulkannya pikeun mayar SPP atawa meureun orokna keur ngagoak kusabab teu kuat meuli susu. Ah..... Samentara kuring, masih gegelehean di jok elf. Ku kurang nampi nikmat ti Alloh nu sakitu jembarna.
Doanya meureun diijabah ari jalma miskin mah, masalah kuring kawas leungit kitu waé. "Enya Rabb, hampunteun diri abdi. pasihan kuring kasempetan pikeun mikacinta sasama, kawas asih anu tos di tebarkan dina sakumna makhluk Anjeun."
"Ikhlas éta ngawengku dua hal, nyaéta menyertakan niat sarta ngaleupaskeunana ti sagala rupa noda" (Dr. Yusuf Qhardawy)'..Dapon kakawasaan anjeun, kuring baris menyesatkan maranéhanana kabéhanana, kajaba hamba-hamba-mu anu mukhlis di antara maranéhanana." (Q.S Shad [38]: 82-83). Ikhlas henteu diwatesan ku ékol, alatan ikhlas ngan boga tujuan pikeun néangan keridhaan Alloh wungkul. Muga kuring bisa...
Di simpangan saterasna, balik kuring terhalang ku lampu beureum. Haté kuring masih tacan bisa kompromi cacak geus loba doa anu kulantunkan. Nepi ka pamustunganana, aya saurang anu balik mengamen jeung ka ambeu lem Aibon anu nyeureud sarta awakna begang rangkoang, Balik kuring dijieun hareudang.
Kalayan gerakan anu sarua kawas ka waria tadi, kuisyaratkan pikeun henteu neruskeun, tapi manéhna teu paduli. "Ah, kajeun waé...!" ceuk Haté kuring ngabatin. Sabot manéhna ménta kuring pikeun mayar luhur jasana, kuring pura-pura henteu ngadéngé. "Toh, kuring teu ménta". Manéhna indit tanpa ekpresi.
Deui, di persimpangan saterusna.. lampu beureum deui! Ayeuna, ti kejauhan kuring nempo dua anak umurna kira-kira dua welas taun bari ngais saurang orok keur mengemis.
Teuing naha, haté kuring pohara yakin anak dina gendongan éta lain orok maranéhanana atawa adi-adi maranéhanana. Ku teganya jelema ngomersilkeun budak di handapeun umur. Kaca mobil di turunkan lalaunan, hayang ngimeutan kalayan seksama kadua anak tadi. Aya rasa karunya jeung ngarasa kaluman. Ah, naha memang hésé sakali pikeun hirup? Ujug-ujug kadenge sora biola matak ngajenghok tina lamunan, renungan.. sarta kabéh bisikan haté.
Saurang laik-laki begang, make baju basajan keur mengesekan sora biolanya. Teu sadar kuring ngarasa hanjelu masalah kuring kawas ngalayang babarengan alunan biolanya. Sanajan kitu, sepeser duit anu diharepkeunana teu kunjung kaluar tina pesakna.. alatan ti tadi, kuring masih nyoalkeun cara maranéhanana néangan napakah.
kuring nu nampik sarta penumpang séjénna ditémbalanana kalayan gelenyu bari ngomong "Mugia Alloh ngagampangkeun sadayana urusan Ibu sarta bapa". Sorana kadéngé haroshos pisan.. Sabot leungeun kuring ngarogoh duit di kantong manéhna, eh, kaburu lampu héjo anu murub. sakeclak ci panon ujug-ujug lééh merebey.. Kuring hanjakal. "Naha keikhlasan kudu diwatesan ku loba ékol?" Duit éta masih dikeukeupel dina leungeun.Rumasa kuring loba tinimbangan lamun hayang sodaqoh, padahal malahan duit teu sabaraha éta pisan anu baris nyalametkeun urang ti azab naraka.
Lamun mah kuring bisa balik kabaheula, meureun moal loba tinimbanagn lamu hayang mere nanaon teu dibareungan syuudhon... Haté kuring perih, ku egoisnya kuring, ngan mikiran masalah anu anu keur rungrung. Kumaha manéhna? Meureun biwirna geus balelol ti tadi menggesekan biolanya ditambah rasa hanaang tengah poe nus akitu matak halabhabna, tapi biwir éta masih lentur pikeun kéom ningalkuen huntuna nu ompong.
Meureun budakna teh diimah keur nungguan duit anu dikumpulkannya pikeun mayar SPP atawa meureun orokna keur ngagoak kusabab teu kuat meuli susu. Ah..... Samentara kuring, masih gegelehean di jok elf. Ku kurang nampi nikmat ti Alloh nu sakitu jembarna.
Doanya meureun diijabah ari jalma miskin mah, masalah kuring kawas leungit kitu waé. "Enya Rabb, hampunteun diri abdi. pasihan kuring kasempetan pikeun mikacinta sasama, kawas asih anu tos di tebarkan dina sakumna makhluk Anjeun."
"Ikhlas éta ngawengku dua hal, nyaéta menyertakan niat sarta ngaleupaskeunana ti sagala rupa noda" (Dr. Yusuf Qhardawy)'..Dapon kakawasaan anjeun, kuring baris menyesatkan maranéhanana kabéhanana, kajaba hamba-hamba-mu anu mukhlis di antara maranéhanana." (Q.S Shad [38]: 82-83). Ikhlas henteu diwatesan ku ékol, alatan ikhlas ngan boga tujuan pikeun néangan keridhaan Alloh wungkul. Muga kuring bisa...
Hatur nuhun kang pepelingna, rumaos sok seueur suudhon ka nu menta-menta teh...
BalasHapus