Renovasi sok ngarembet ceunah, nu tadina mah hayang ngurug wungkul, ningan malah juk-jlek loba kahayang, akhirna ngurug mimiti dapur nepi ka hareup sagala. Naon oge ceuk ilmu manajemen mah kudu ditatahar heula beh jelas itungan biayana, tapi teori teh tojaiyah pisan jeung kanyataanana.
Siga hirup da sein hayang kieu tapi da solen ceunah beda. Tinggal kumaha netepkeun hate keur ngarojong naon bae nu ngaberatkeun pikiran urang. Da eta teh masalah kahirupan beda jeung masalah dina ranah teoritis, nu kadang sok beda lamun dititenan eta teh minangka hiji karangka hirup nu kudu ditarimakeun bari kudu diikhtiarkeun heula ku urang, alatan manusa mah ngan bisa ngarencanakeun nu ngawujudkeunana dina akhirna nu Kawasa.
Sakali deui renovasi imah teh jadi simbol di masyarakat keur nunjukeun hiji kamajuan. Imah teh pondasi nu nguatkeun tangguhna hiji imah anu dirojong ku titi tentremna rumah tangga, ulah malahan awet tapi rajet. imah nu sok kabanjiran eta simbol karusakan, padahal alatan pilaku manusa nu rajen ngararusak papagon, mun nyieun imah ulah dibeakeun kabeh tapi kudu aya keur nyerepna cai beh bisa ngalirkeun rijki ka bumi, lamun kabeh di pelur teu nyesakeun satapak, akibatna taneh rusak.
Renovasi oge jadi simbol kuatna hiji talari kulawarga, nambah anggota warga tantuna ngabutuhkeun rohang keur hirup, sok sanajan masih bayi maneh oge butuh rohang hirup keur nguatkeun prinsip individualisme nu kuat dina diri manusa. dina agama urang budak keur ti letik keneh kudu diajarkeun tatakrama lamun keur isya dimana nu jadi kolot keur istirahat, kudu ngetrok panto heula. tugas kolot nyadiakeun rohang keur ngadidik tatakrama hubungan anak jeung kolotna, jeung dulur lalakina keur ti memeh leutik, saperti ngabiasakeun nutup sirah nu kudung nu syar'i ti keur umur leutik, nepi ka masalah tepang taun nu kadang urang teu tega lamun teu minuhan kahayang anak urang.
Teu bosen sakali deui renovasi teh hiji pasoalan nu jadi masalah nagara, sabab dijerona ngandung filisofi kudu ngarobah diri, ngarobah karakter bangsa, ngarobah kahirupan, ngarobah sagalana ku hal nu bisa kahontal ku akal urang nyaeta, ti diri urang, ku urang jeung kulawarga urang.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar